Burak ćwikłowy

Burak ćwikłowy (Beta vulgaris L.) należy do grupy najpowszechniej uprawianych i spożywanych warzyw w naszej szerokości geograficznej. Jadalne są nie tylko korzenie, ale i młode liście. Burak zawiera dość duże ilości cukrów, soli mineralnych oraz kwasy jabłkowy, cytrynowy i winny, które nadają mu przyjemny smak.

Jak uprawiać buraki?

Buraki można uprawiać na prawie wszystkich glebach, byleby były dostatecznie żyzne i wilgotne, w dobrej kulturze, nie zakwaszone. Buraki nie znoszą miejsc zacienionych.

Pod buraki należy przeznaczyć pole w drugim, a na bardziej próchniczych glebach, w trzecim roku po oborniku. Na świeżo nawożonej obornikiem ziemi korzenie wyrastają zbyt duże, są słabiej zabarwione (z białymi pierścieniami) i mniej smaczne.

Buraki wysiewa się wprost do gruntu od końca pierwszej dekady kwietnia do połowy czerwca, a nawet aż do początku lipca, zależnie od celu uprawy i odmiany. Nasiona buraków są wrażliwe na niskie temperatury, więc nie należy się spieszyć w siewem. Na przechowywanie zimowe i na konserwy siew przeprowadza się w wyżej podanych późniejszych terminach. W uprawie polowej stosuje się wysiew w rzędy odległe co 30-50cm, zależnie od sposobu uprawy międzyrzędowej, a na zagonach w rzędy co 20-25cm. Nasiona powinny padać w rzędzie co 3-5cm. Grubość przykrycia nasion 2-3cm. Na glebie lżejszej sieje się je głębiej, a na cięższej, zlewnej lub bardzo wilgotnej – płycej. Na obsiew 1 ara potrzeba od 120-200 gramów nasion buraka, co zależy od rozstawy rzędów, przeznaczenia plonu, wielkości kłębków i zdolności kiełkowania. Przy zbyt gęstych wschodach konieczna jest przerywka roślin. Odległości miedzy pozostawionymi roślinami zależą od przeznaczenia buraków i żyzności gleby. Na żyźniejszej należy zostawić więcej roślin, aby się zbytnio nie rozrastały. Plon korzeni z 1 ara wynosi przeciętnie 200-300kg.  

Odmiany buraków PNOS

Burak ćwikłowy ‘D'Egypte’ – odmiana selekcji krajowej. Wczesna, plenna, najbardziej nadająca się do wczesnej uprawy, np. do sprzedaży na pęczki; dobra także na przechowywanie zimowe. Liście średniej wielkości, zielone z czerwonym unerwieniem, ogonki liściowe dość grube, czerwone. Korzeń płaski, u góry lekko falisty, główka mała. Miąższ ciemno-amarantowy z wyraźnymi, jaśniejszymi pierścieniami, zwłaszcza u dużych korzeni.

Burak ćwikłowy ‘Czerwona Kula’ - odmiana selekcji krajowej. Doskonała na użytek letni i jesienny, a także na przechowywanie zimowe, ale pod warunkiem późniejszego siewu (koniec czerwca, początek lipca), bo korzenie szybko się starzeją (twardnieją). Odmiana plenna, o wysokich walorach smakowych. Liście duże, na brzegach karbowane z jasnoczerwonym unerwieniem. Korzeń kulisty, przechodzący od razu w cienki korzeń palowy. Miąższ wiśniowo-czerwony, o słabo zarysowujących się pierścieniach, bardzo słodki, delikatny. Nadaje się na konserwy i do zamrażania.

Burak ćwikłowy ‘Okrągły Ciemnoczerwony’ – oryginalna odmiana polskiej hodowli. Plenna, smaczna, bardzo trwała w przechowywaniu. Liście duże o unerwieniu i ogonkach czerwonych. Korzeń u góry zaokrąglony, w nasadzie lejkowato wydłużony, przechodzący następnie w gruby korzeń palowy. Miąższ ciemnowiśniowy o prawie niewidocznych mocno zabarwionych pierścieniach.