Dynia zwyczajna

Gatunek dyni zwyczajnej (Cucurbita pepo L.) należy do rodziny Dyniowateych-Cucurbitaceae. Dynia zwyczajna jest rośliną płożącą lub pnącą, jej pędy osiągają nawet 12 m długości. Łodyga dyni jest owłosiona i wyposażona w wąsy czepne. U niektórych odmian łodyga krótka, wzniesiona. Dynia zwyczajna ma duże, sercowate liście z owłosionymi brzegami. Roślina charakteryzuje się dobrze rozwiniętym, choć płytkim systemem korzeniowym. Ma też korzenie przybyszowe, które przyczepiają się do podłoża.

Dynia zwyczajna to roślina jednopienna o intensywnie żółtych, bezwonnych kwiatach, które pojawiają się od czerwca do września. Kwiaty żeńskie dyni wyrastają pojedynczo, a kwiaty męskie wyrastają pęczkami w kątach liści – mają 5 zrośniętych pręcików. W zależności od odmiany owoc dyni jest duży (średnicy do 40 cm), kulisty, gruszkowaty, cylindryczny lub dyskowatego kształtu.  Miąższ owocu dyni jest włóknisty, zawiera liczne, białe nasiona.

Dynia najlepiej rośnie na glebie przepuszczalnej, bogatej w azot. Znakomicie rośnie na kompostowniku. Do optymalnego wzrostu potrzebuje temperatury 25 st. C (minimum to 8 st. C). Dynia jest uprawiana z siewu wprost do gruntu lub z rozsady. Pierwsze nasiona można wysiać około 10 maja, w rozstawie co 20 cm w rzędzie i 50 cm między rzędami (naprzemianlegle, rzędowo lub w szachownicę). Podczas wzrostu należy spulchniać i odchwaszczać glebę między roślinami, podlewać oraz dwukrotnie nawozić.