Nasiona grochu

Groch (Pisum sativum L) – do roślin warzywnych zalicza się grochy cukrowe, o strąkach bez wyściółki pergaminowej, przydatnych do bezpośredniego spożycia w całości i na mrożonki, oraz grochy łuskowe uprawiane na świeże zielone ziarno do bezpośredniej konsumpcji i jako cenny surowiec do przemysłu przetwórczego i zamrażalnictwa. Groch ma wysoką wartość odżywczą i biologiczną dzięki stosunkowo znacznej kaloryczności, dość dużej ilości białka, cukrów, soli mineralnych, szczególnie żelaza i fosforu, oraz witamin przede wszystkim z grupy B, a także A i C. Groch udaje się na każdej glebie, byleby nie była zbyt ciężka, zimna, wilgotna i zakwaszona albo zbyt piaszczysta, sucha. Najlepsze jednak zbiory otrzymuje się przy uprawie na glebie piaszczysto-gliniastej, żyznej, o wysokiej kulturze, umiarkowanie wilgotnej, przepuszczalnej, zasobnej w wapno. Nie wolno pod groch przeznaczać stanowiska po grochu częściej niż co 4-5 lat lub po innych roślinach strączkowych oraz miejsc zacienionych. Można go uprawiać w dalszych latach (3-4) po oborniku, ale najwyższe zbioru uzyskuje się w drugim, a nawet w pierwszym roku po dobrze rozłożonym oborniku lub kompoście. W początkowej fazie rozwoju wymaga pogłównego nawożenia azotem. Groch należy siać możliwie jak najwcześniej, gdy tylko warunki glebowe na to pozwalają, od końca marca, nie później niż do połowy kwietnia. W celu uzyskania wysokiego polonu trzeba go wysiewać gęsto: na 1m² powinno być 120-150 roślin. Dla odmian wczesnych, niższych i na glebach słabszych daje się odległość 15-20cm miedzy rzędami, dla odmian wyższych, silnie krzewiących się i na glebach mocniejszych 20-25cm. W rzędzie nasiona powinny być umieszczone co 3-4cm, na głębokości 2-6cm, zależnie od typu gleby( na glebie cięższej i wilgotnej – płycej, na lżejszej –głębiej). Do obsiania 1 ara potrzeba 2,5-3,3kg nasion, w zależności od ich wielkości i zdolności kiełkowania oraz rozstawy rzędów. Groch nadaje się do zbioru, gdy strąki są już całkowicie wyrośnięte i wypełnione ziarnem, ale ziarno w nich jest jeszcze w pełni soczyste, co w naszych warunkach występuje najczęściej w końcu czerwca, początku lipca. Do bezpośredniego spożycia na zielono sprząta się go stopniowo, w miarę dorastania strąków, na plantacjach zaś towarowych dla przemysłu sprzęt jest jednorazowy i musi być przeprowadzony wtedy, gdy większość ma optymalną dojrzałość do przerobu. Plon świeżego ziarna grochu waha się znacznie, w zależności od warunków uprawy, i wynosi przeciętnie z 1 ara 15-25kg, choć może dochodzić nawet i do 60kg. W uprawie amatorskiej po wczesnym zbiorze grochu uprawia się warzywa poplonowe. Liczne odmiany grochu dzieli się na wspomniane już dwie podstawowe grupy: cukrowe i łuskowe, z których łuskowe z kolei na 2 podgrupy: o nasionach gładkich  (np. ‘Sześciotygodniowy’) i o nasionach pomarszczonych po dojrzeniu (np.’Cud Kelvedonu’, ‘Pegaz’, ‘Nefryt’, ‘Telefon’). Odmiany o nasionach gładkich są najczęściej wcześniejsze od odmian o nasionach pomarszczonych, mniej wrażliwe na choroby przy kiełkowaniu, zatem lepiej wschodzące, ale nasiona mają bardziej mączyste, mniej słodkie, szybciej przejrzewające. Dla przemysłu przetwórczego i zamrażalnictwa bardziej odpowiednie i przydatne są odmiany o nasionach pomarszczonych, ciemnozielonych, o większej zawartości cukru.

Groch cukrowy:

‘Iłówiecki’ – oryginalna odmiana polskiej hodowli, średnio wczesna (od siewu do pierwszego zbioru około 86 dni), plenna. Rośliny wysokości do 75cm, o sztywnych łodygach. Strąki proste, długości 5-6cm, bez wyściółki pergaminowej, bardzo smaczne, nadające się w całości (razem z ziarnem) do bezpośredniego spożycia i mrożenia. Dojrzałe nasiona są drobne, kuliste, gładkie, jasnożółte.

Groch łuskowy o nasionach gładkich:

‘Szczściotygodniowy’ - oryginalna odmiana polskiej hodowli, najwcześniejsza (od siewu do pierwszego zbioru 60-70dni), średnio plenna, odporna na choroby. Bardzo dobra do uprawy amatorskiej, bo daje wczesny zbiór. Rośliny wysokości około 100cm, o wiotkich łodygach. Strąki do 9 cm długości, szablaste, z 5-9 luźno ułożonymi, jasnozielonymi nasionami. Dojrzałe nasiona są drobne, kuliste, białozielone.

‘Pegaz’ - oryginalna odmiana polskiej hodowli, Wczesna, bardzo plenna, o równomiernym dojrzewaniu strąków. Pokrój rośliny zwarty, łodygi sztywne. Strąki proste, długie, osadzone pojedynczo i parami. Świeże nasiona zielone, średniej wielkości, ułożone zwarcie w strąku. Odmiana nadaje się do mechanicznego sprzętu. Przydatna dla przemysłu przetwórczego i chłodniczego.

‘Nefryt’ - oryginalna odmiana polskiej hodowli, odporna na niekorzystne warunki atmosferyczne. Rośliny do 65cm wysokości, o sztywnych łodygach. Strąki długości około 8cm. Ziarno świeże, średniej wielkości, intensywnie zielone, o dużych walorach smakowych.

‘Telefon’ – odmiana selekcji krajowej, amatorska, bardzo późna, bardzo plenna, o długim okresie sprzętu na skutek stopniowego dorastania i osiągania dojrzałości konsumpcyjnej. Ze względu na wysoki wzrost (do 150cm) rośliny wymagają podpór. Strąki długie (do 11cm), duże, proste, wypełnione 7-9 nasionami. Świeże nasiona duże, do bardzo dużych, owalnokanciaste, dołkowane, pomarszczone, żółtozielone. Ciężar 1000 nasion 550-600g.