Nasiona szczawiu

Szczaw (Rumex L.) - jest rośliną o małym znaczeniu gospodarczym. Na skalę handlową uprawiany jest na niewielkich powierzchniach (również dla przetwórstwa). Często natomiast spotykany jest w ogródkach działkowych i przydomowych. Oprócz walorów smakowych liście szczawiu zawierają znaczne ilości żelaza oraz witamin C, A, B1, co przemawia za ich spożywaniem na wiosnę. Pewne obawy budzi obecność kwasu szczawiowego obniżająca wartość szczawiu. Przy spożywaniu w większych ilościach może odwapniać organizm. Odporny na mrozy, może pozostawać na jednym miejscu 3-4 lata. Rośnie dobrze na każdej glebie zasobnej w próchnicę i w składniki pokarmowe, dostatecznie wilgotnej, nie zaperzonej. Stosowanie obfitego nawożenia organicznego i mineralnego jest warunkiem uzyskania dobrego plonu. Wysokie dawki potasu przy jednocześnie średnich lub dużych dawkach azotu mają wpływ na zmniejszenie zawartości kwasu szczawiowego w ilościach. Szczaw rośnie równie dobrze w przestrzeni otwartej, jak i w stanowisku zacienionym. Szczaw można siać wczesną wiosną lub w sierpniu. Termin sierpniowy jest korzystniejszy, bo otrzymuje się wtedy już wiosną następnego roku dobry plon. Siany wiosną szybko wyrasta w pędy nasienne i daje niskie plony w pierwszym roku uprawy. Nasiona sieje się w rzędy co -20-30cm, na głębokość 1cm. Po wzejściu rośliny przerywa się w odstępach 15cm. Na obsianie 1 ara potrzeba około 50 gramów nasion. Szczaw można pędzić w pomieszczeniach.

Szczaw ‘Lyoński’ - odmiana do wczesnej uprawy gruntowej i do pędzenia, szybko rosnąca, silnie rozkrzewiająca się, plenna, mrozoodporna i dobrze znosząca suche lata. Rozeta liściowa duża, z dużą ilością szeroko-jajowatych, zielonożółtawych liści. Wcześnie wybija w pędy nasienne.

Szczaw ‘Belwilski’ - odmiana do uprawy gruntowej i do pędzenia, wolniej rosnąca i później wybijająca w pędy nasienne od poprzedniej. Plenność i mrozoodporność średnia. Częste zbiory osłabiają roślinę i skracają okres użytkowania plantacji. Rozeta liściowa duża, ze średnią ilością dużych, owalnych, wydłużonych, mięsistych, jasnozielonych liści.

JAK UPRAWIAĆ SZCZAW?

Szczaw może rosnąć na stanowiskach zacienionych, ale do prawidłowego rozwoju potrzebuje dostatecznego dostępu światła. Jest wrażliwy na brak wody, zwłaszcza w okresie silnego przyrostu liści. Najlepiej plonuje na glebach próchnicznych, zasobnych w składniki pokarmowe i wodę , szybko nagrzewających się, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym (pH ok. 6,0).

Przed założeniem uprawy konieczne jest dokładne spulchnienie gleby i usunięcie chwastów trwałych tj. perz. Jesienią, rok przed założeniem uprawy glebę trzeba nawieźć obornikiem w dawce 20-40 kg/10 m2. Wiosną przeprowadzamy nawożenie stosując: 250 g nawozu azotowego, oraz po 200 g fosforowego i potasowego. Zbiór można rozpocząć już ok.3 miesięcy od siewu, gdy rośliny mają 5 liści lub wiosną następnego roku i prowadzić do końca lata. Szczaw można uprawiać w gruncie i pod szkłem – uprawiany w warunkach szklarniowych ma liście znacznie drobniejsze i jaśniejsze. Szczaw jest rośliną wieloletnią, na jednym miejscu nie powinien jednak pozostawić dłużej niż 3-4 lata. Roślina jest mrozoodporna.