Ogórek szklarniowy

UPRAWA OGÓRKÓW W SZKLARNIACH, TUNELACH FOLIOWYCH I W INSPEKTACH

Okresy uprawy ogórków zależą w znacznym stopniu od typu pomieszczeń i ich wyposażenia technicznego. W szklarniach ogrzewanych najczęstszym terminem sadzenia jest styczeń—luty, niekiedy koniec grudnia, następnie marzec i początek kwietnia. Pod koniec kwietnia i w maju sadzi się ogórki w namiotach foliowych. W szklarniach ogrzewanych stosuje się również jesienną uprawę, sadząc ogórki od połowy lipca do połowy sierpnia. W inspektach ogrzewanych biologicznie lub technicznie sadzi się ogórki pod koniec lutego i w marcu na wczesną uprawę, a następnie od połowy kwietnia do końca maja w opróżnionych skrzyniach po wyprodukowanych rozsadach różnych warzyw. Produkcję rozsady rozpoczyna się na 28-40 dni przed jej wysadzeniem. lm wcześniej zaczyna się produkcję rozsady, tym dłuższy jest okres tej produkcji. Należy wysiewać o 30-50% nasion więcej niż wynosi przewidywane zapotrzebowanie roślin. Rozsadę przygotowuje się w doniczkach ceramicznych, plastykowych, torfowych, w pierścieniach foliowych. Temperatura powietrza w okresie produkcji rozsady powinna być utrzymywana w granicach 22-28°C, z odchyleniami o 2-3° w dół. Przy wczesnej produkcji rozsady dobre wyniki daje doświetlanie lampami rtęciowymi. Dla zabezpieczenia ogórków przed Fusarium stosuje się coraz częściej szczepienie młodych siewek ogórków na dyni figolistnej, która nie podlega porażeniu wspomnianymi grzybami. Rozsada o 4-5 liściach gotowa jest do wysadzania. Dla zaspokojenia wysokich wymagań co do właściwości fizycznych podłoża, w produkcji pod szkłem i folią stosuje się ziemie bogate w próchnicę, tak zwane ziemie ogórkowe, poza tym także podłoża ze słomy, podłoża torfowe, kompost z kory sosnowej. Konieczne jest zarówno przed przystąpieniem do uprawy, jak i w czasie jej trwania przeprowadzenie analiz chemicznych podłoża i uzupełnianie brakujących składników pokarmowych do właściwego poziomu. W szklarniach i w tunelach foliowych liczba roślin na 1 m² zależy od sposobu uprawy i od odmiany. Na niewielkich powierzchniach i przy stosowaniu uprawy ręcznej zalecana liczba roślin wynosi: w szklarniach od 3 do 4 sztuk, pod folią od 2 do 3 sztuk na 1m². Na dużych powierzchniach i przy uprawie przynajmniej częściowo zmechanizowanej liczba roślin wynosi 1,5 do 3 sztuk na 1 m2. Odmiany silnie rozgałęziające się sadzi się rzadziej (3 do 3,3 sztuki na 1m²), słabiej rozgałęziające się gęściej (do 4 sztuk na 1m²). Sposób prowadzenia i cięcia ogórków zależy od zagęszczenia roślin. Przy 3-4 roślinach na 1m² prowadzi się je na 1 pęd główny i ogławia na wysokości 2m. Przy mniejszej ilości, do 3 sztuk na 1m², nie ogławia się roślin na wysokości 2m, ale prowadzi je w dół i ucina na wysokości 60cm nad ziemią. Pędy boczne mogą być cięte kilkoma sposobami. Konieczne jest poza tym usuwanie kwiatów żeńskich do wysokości 0,6-1m pędu. Pozostawianie ich hamuje wzrost roślin i obniża plon ogólny. Przy uprawie ogórków bardzo istotne jest utrzymywanie odpowiedniej temperatury powietrza (20-25°C) i podłoża (25°C) oraz wysokiej wilgotności względnej powietrza (75-85%). Podlewanie ogórków powinno być umiarkowane, żeby nie doszło do zatapiania roślin. Z 1m² można uzyskać powyżej 30kg zbioru. W uprawie inspektowej wysadza się po 2 rośliny w okno i zaczyna cięcie, gdy mają po 5-6 liści. Pęd główny przycina się za drugim liściem, pędy boczne I rzędu za czwartym, a pędy II rzędu za piątym liściem. Można też pęd główny przycinać za trzecim liściem, trzy pędy boczne I rzędu za piątym lub szóstym liściem, a pędy II rzędu za pierwszym zawiązkiem, pozostawiając na tych pędach .przynajmniej 2 liście. Zbiór ogórków w inspektach następuje mniej więcej po 6-8 tygodniach od wysadzenia. Średni plon ogórków z jednego okna wynosi około 15 kg.

OGÓRKI SZKLARNIOWE KRÓTKOOWOCOWE:

Ogórek ‘Iwa’ - oryginalna odmiana polskiej hodowli, partenokarpiczna (zawiązuje owoce bez zapłodnienia), wytwarzająca prawie wyłącznie kwiaty żeńskie. Wczesna (25-35 dni od posadzenia do pierwszego zbioru), plenna (16-34kg z 1m²), odporna na parcha. Rośliny silnie rosnące i rozgałęziające się, wymagają cięcia pędów bocznych. Owoc długości 14-21cm, walcowaty, zaokrąglony na końcach, jasnozielony, z lekkimi jasnymi smugami od kielicha do połowy owocu. Skórka gładka. Miąższ soczysty, delikatny, bez goryczy. Odmiana sałatkowa do uprawy w szklarni, tunelach foliowych i w inspekcie. Wymaga starannej i intensywnej uprawy.

Ogórek ‘Skierniewicki’ - oryginalna odmiana polskiej hodowli, partenokarpiczna (zawiązuje owoce bez zapłodnienia), wytwarzająca prawie wyłącznie kwiaty żeńskie. Wczesna (25-35 dni od wysadzenia do pierwszego zbioru), plenna (12-34 kg z m2), odporna na parcha. Roślina słabiej rosnąca w pierwszym okresie i późno wybijająca w pędy boczne. Owoc długości 14-17cm, walcowaty, zaokrąglony na końcach, z ciemnozielonymi wąskimi smugami od kielicha do połowy owocu. Skórka dość gruba. Miąższ jędrny, zwarty, aromatyczny, bez goryczy. Odmiana sałatkowa do uprawy w szklarni, w tunelach foliowych i w inspekcie. Konieczne jest usuwanie pierwszych kwiatów żeńskich do 10 węzła liścia. Przy zapyleniu kwiatów przez pszczoły tworzą się owoce zniekształcone.

OGÓRKI SZKLARNIOWE ŚREDNIOOWOCOWE:

Ogórek ‘Lech’ F1- odmiana mieszańcowa polskiej hodowli, wczesna, dobrze wyrównana, przeznaczona do uprawy w szklarniach i pod folią. Roślina o silnym wzroście. Owoc w fazie dojrzałości użytkowej średniej długości, intensywnie zielony, bez skłonności do żółknięcia, o gładkiej powierzchni, bez brodawek, bez smug. Mała komora nasienna.

OGÓRKI SZKLARNIOWE DŁUGOOWOCOWE:

Ogórek ‘Atos’ F1 - odmiana mieszańcowa polskiej hodowli do uprawy szklarniowej. Wczesna, plenna, o kształtnych, dobrze wyrównanych owocach. Rośliny o silnym wzroście. Owoc w fazie dojrzałości użytkowej długi, wężowaty, o słabo wykształconej nasadzie i silnie zaostrzonej do łagodnie zaokrąglonej części przykielichowej. Skórka cienka, ciemnozielona, z nielicznymi małymi brodawkami. Komora nasienna mała.